Zamówienia publiczne

Ostatnio przeczytałam w Rzeczpospolitej artykuł  „Można skarżyć i nie zyskać” poddający w wątpliwość orzecznictwo KIO, zgodnie z którym w przypadku uwzględnienia przez Zamawiającego odwołania na podstawie ar. 186 ust. 2 pzp ponownie dokonane przez zamawiającego czynności mogą ale nie muszą pozostawać w zgodzie z żądaniem  uwzględnionego odwołania, ponieważ obowiązkiem zamawiającego jest  przede wszystkim udzielenie zamówienia wykonawcy wybranemu zgodnie z przepisami ustawy art. 7ust.3 pzp . Jeśli w wyniku uwzględnienia żądań odwołującego doszłoby do naruszenia przepisów pzp, to zamawiający powinien wykonać inne czynności pozostające z tymi przepisami w zgodzie. Co prawda naruszy art. 186 ust. 2 lub 3 pzp , lecz nie narazi go to na żadne negatywne konsekwencje, ponieważ KIO nie uwzględni odwołania, wyłącznie z powodu  wykonania czynności niezgodnie z żądaniem wcześniejszego uwzględnionego przez zamawiającego odwołania.

Autorka powzięła wątpliwość co do słuszności prezentowanego  przez KIO kierunku wykładni art. 186 ust.2 pzp  oraz konieczności ingerencji ustawodawcy w istniejący stan rzeczy, który prowadzi do sytuacji, w której jeden przepis interpretowany jest wbrew  jego literalnemu brzmieniu po to , aby nie dochodziło do naruszenia innego przepisu. Zasada wyrażona w art. 7ust.3 pzp  udzielania zamówienia tylko wykonawcy wybranemu zgodnie z przepisami ustawy jest realizowana niekonsekwentnie, gdyż jeżeli Zamawiający wykona czynności zgodnie z treścią żądania odwołania, to nie podlegają one merytorycznej kontroli KIO- nawet jeśli prowadziłoby to do udzielenia zamówienia wykonawcy wybranemu niezgodnie z przepisami ustawy.

Po tej lekturze nie  dość przekonana zaczęłam drążyć temat m.in. orzecznictwo KIO, które przedstawia się następująco:

W dniu dzisiejszym 15.04.2014r. tj. w dacie która winna przejść do historii Trybunał Konstytucyjny w składzie Marek Kotlinowski, Leon Kieres,Stanisłąw Rymar, Piotr Tuleja, Andrzej Wróbel w sprawie SK 12/13 orzekł, że:                                                                                                                  Art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, zgodnie z którym od skargi na rozstrzygnięcie KIO dotyczące czynności podjętych po otwarciu ofert w przetargu pobiera się opłatę stosunkową w wysokości 5% wartości  zamówienia ,jednak nie więcej niż 5 mln. zł.-

JEST NIEZGODNY z art. 45ust.1 w związku z art. 31 ust.3 ,art.77ust.2 i art. 78 Konstytucji RP.

Ten wyrok ucieszy chyba wszystkich oprócz Ministra Finansów. Droga do zaskarżania wyroków KIO w końcu udrożniona.

W trakcie trwania umowy o zamówienie publiczne zawartej z przedsiębiorcą doszło do jego przekształcenia w jednoosobową spółkę  z ograniczoną odpowiedzialnością, której jedynym udziałowcem staje się dotychczasowy przedsiębiorca.

Czy Zamawiający może kontynuować umowę o zamówienie publiczne z nowym podmiotem i dokonywać zapłaty za wykonane prace na podstawie faktury wystawionej przez nowy podmiot?

Zgodnie ze stanowiskiem doktryny, orzecznictwem, powszechnie uznanymi i dopuszczalnymi okolicznościami podmiotowych zmian umowy po stronie Wykonawcy  w sprawie realizacji zamówienia publicznego  są:  sukcesja uniwersalna, szczególna sukcesja z mocy samego prawa oraz przystąpienie do długu np. w wyniku zawarcia umowy zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, z  którą związane były zobowiązania dotychczasowego właściciela, wynikające z umowy o realizację zamówienia publicznego.